styylzyciaagnojaa.fotkoblog.pl

nie wiem w sumie co mam pisać, nie chce mi się nic (jak zwykle narzekam) - trudno. przecież tutaj mogę, tak szczerze to tylko tu, bo nikt inny mnie nie słucha ani nie chce słuchać. i tu nie chodzi o pomoc, tylko o to żeby ktoś chciał chociaż mnie zrozumieć ;] e tam, trzeba sobie jakoś radzić samemu. a ja zawsze muszę, prawda? nieważne co by mówili inni - ja i tak będę tą mniej ważną osobą. nie wiem co się dzieje, nie wiem co mam zrobić już ze sobą. nic mi nie pomaga. nawet nie umiem opisać jak się czuję. dobrze jest sobie popłakać jeden dzień, lub dwa... ewentualnie 8 z rzędu. ale chuj z tym, już wszystko mi jedno. chciałabym, żeby ktoś ot tak przyszedł i powiedział, że jakoś to będzie, że damy radę z każdym problemem i, że to nie będą puste słowa i obietnice. już szczerze nie chce być tutaj, może mogę uciec na tą drugą stronę? przecież to takie łatwe (pewnie pomyślisz, że łatwo też można żyć) czuję, że się zgubiłam, nie wiem co jest dla mnie ważne a co nie. mam wrażenie, że od zawsze byłam nikim ważnym, człowiekiem, który jest obojętny. nie wiem czemu tak łatwo się poddaje. nie wiem dlaczego można tak szybko odzywczaić się od drugiej osoby. chciałabym swobodnie zaczerpnąć tego innego tlenu, z TOBĄ niekoniecznie tam wysoko, byle by z tobą. żeby było tak jak kiedyś. potrzebuje tego bardziej niż myślisz. bo każdą moją chwile wypełniała osoba, która była dla mnie wszystkim. nigdy nie ułoże sobie tego w głowie. chyba zjebał mi się światopogląd.

A ty nie dzwoń i nie pisz, bo nie chcę cie znać. Jestem sam, nie ma nas - tylko ja i te wersy.